Recensie: Een week in Parijs, Jojo Moyes

Na een affaire van  drie maanden en elf dagen besluiten David en Liv met elkaar te trouwen. Haar vrienden vinden haar te jong voor een huwelijk. David en Liv besluiten op huwelijksreis te gaan naar Parijs.  Wat een leuke huwelijksreis had moeten worden in een romantische stad, eindigt voor Liv in een ‘eenzame’ zoektocht naar tijdsvermaak. David heeft de ene zakelijk afspraak na de andere.  Liv voelt zich in de steek gelaten. Dit is niet wat ze over het huwelijk had gedacht. Heeft ze toch een impulsieve beslissing genomen door met David te trouwen?

“Als ze binnenkomt, is David aan het bellen. Hij draait zich om, ziet haar staan en breekt het gesprek af. ‘Waar hing je uit?  Ik maakte me zorgen.’

Ze trekt het natte vestje van haar schouders en pakte een hangertje uit de kast. ‘Ik ben de Eiffeltoren op geweest. En toen ben ik teruggelopen.’

‘Je bent kletsnat. Ik zal even en bad voor je maken.’

‘Ik hoef geen bad.’Ze wil heel graag in bad. De hele ellende wandeling lang naar het hotel was dat het enige waar ze aan kon denken.

‘Dan bestel ik thee.’

Terwijl hij de telefoon oppakt om roomservice te bestellen, draait zij zich om, loopt de badkamer in en doet de deur achter zich dicht. Ze voelt dat David haar nakijkt, ook al is de deur allang dicht. Ze weet zelf ook niet waarom ze zo koppig doet. Ze was van plan om aardig te zijn als ze weer terug was, om de dag een beetje in te halen. Het was tenslotte maar een vergadering. En ze wist al vanaf hun eerste date hoe hij was, toen hij haar door Londen rondreed en haar vertelde over de achtergrond en het ontwerp van elk modern bouwwerk van glas en staal waar ze langs kwamen. Maar toen ze de drempel van de hotelkamer over stapte, gebeurde er iets. Ze zag hem aan de telefoon en alleen al het feit dat ze meteen wist dat het voor zijn werk was perste haar wankele goede wil uit haar. Jij was helemaal niet bezorgd, denkt ze boos. Jij had het over welke glasdikte het best zou zijn voor de entree van dat nieuwe gebouw, of dat de dakconstructie het gewicht van en extra ventilatieschacht wel zou kunnen dragen. Ze laat het bad vollopen, gooit er duur hotelbadschuim bij, een zucht van opluchting slakend als ze zich in het warme water laat zakken. Een paar minuten later klopt David op de deur en komt de badkamer in. ‘Thee’, zegt hij, en hij zet het kopje op de rand van het marmeren bad.

‘Bedankt.’

Ze wacht tot hij weer weggaat, maar hij gaat zitten op het deksel van de wc, leut voorover en kijkt haar aan. ‘Ik heb een tafeltje voor ons gereserveerd bij La Coupole.’

‘Voor vanavond?’

‘Ja. Daar heb ik nog over verteld. Dat is die brasserie met die fantastische muurschilderingen van kunstenaars die-‘

‘David, ik ben echt heel moe. Ik heb een heel stuk gelopen. Ik geloof niet dat ik zo’n zin heb om er vanavond nog uit te gaan.’Ze kijkt hem niet aan als ze het zegt.

‘Maar ik weet niet of het nog wel lukt om de reservering om te zetten.’

‘Sorry, ik bestel gewoon liever iets bij de roomservice en dan wil ik naar bed.’

Waarom doe je dit? Gilt ze inwendig tegen zichzelf. Waarom saboteer je je eigen huwelijksreis zo?”

Normaliter lees is bijna geen ‘vrouwenromans’ meer,  de verhalen zijn vaak toch al hetzelfde. Het is altijd eind goed al goed en vaak belandt de vrouw toch maar achter het fornuis met twee kinderen. Als je denkt dat dit boek een typische vrouwenroman is dan kom je bedrogen uit. Dit boek is mijn eerste kennismaking met Jojo Moyes. ‘Wat mannen denken en wat vrouwen willen’, schoot mij meteen binnen toen ik dit boek las.

Liv wilde aandacht van David, maar David lijkt wel getrouwd met zijn werk. Iets wat Liv niet zo erg waardeert. Je ziet duidelijk dat David om Liv geeft, iets wat Liv zelf niet ziet. Moyes heeft de gedachten van de hoofdpersonen zo uitvoerig beschreven dat het lijkt alsof je een film bekijkt. Ook heeft ze de emoties op de juiste plek weergegeven. Een leuke en meeslepende schrijfstijl heeft Moyes. Een boek waar ik erg van genoten heb.  Het boek leest lekker makkelijk weg. Aan het einde van het boek vind je nog een fragment uit een vervolg van het boek: Portret van een vrouw. Dit boek is zeker een aanrader voor iedereen. Ik ben erg nieuwsgierig naar haar volgende boek: Portret van een vrouw.

Jojo Moyes(1969), werd geboren in Londen. Ze heeft tien jaar als journaliste gewerkt. Sinds 2002 richtte zij zich fulltime op het schrijverschap. In 2002 verscheen haar eerste boek Sheltering Rain. Daarna volgden o.a. Foreign Fruit, Silver Bay, Me before you. Inmiddels heeft ze al 13 boeken op haar naam staan, waarvan 2 boeken in de prijzen vielen. Moyes is getrouwd en heeft drie kinderen. 

Verkrijgbaar bij uitgeverij De Fontein voor €4,99,-