Recensie: “Drama”

Drama vertelt het verhaal van Roos, ze is niet bepaald het populairste meisje op school. Ze wordt gepest omdat ze dik is. Ze loopt hiervoor samen met haar moeder bij een diëtiste.

foto:bol.com

Ze krijgt les van een geliefde docent Johan. Zelf moet ze niet zoveel van hem hebben. Hij laat zijn leerlingen ongepaste vragen stellen aan elkaar. Roos mag de docent niet en licht haar moeder hierover in. Haar moeder gaat naar school om met de docent te praten. Daar gebeurt iets onverwachts. De vonken slaan over en Johan en Roos’s moeder beginnen een geheime relatie. Roos vader is drie jaar geleden overleden. En Johan heeft een vrouw en twee kinderen. Alles lijkt perfect te gaan totdat Johan wordt aangereden door een vrachtwagen en sterft. De chauffeur is weggereden en spoorloos. Op school heeft iedereen het er maar moeilijk mee dat Johan is overleden. Ze organiseren belangrijke dag(en) voor Johan. Roos snapt er maar niets van haar vader was ook docent stierf maar zo een grote dag werd niet voor hem georganiseerd.

“Ze vinden me gek, pap’, huilt Roos.
‘Mijn leraren, mijn klasgenoten, zelfs mijn vriendinnen vinden me gek. Omdat ik niet meedoe met die flauwekul.’
Roos wrijft met haar mouw langs haar ogen.
Maar de tranen blijven komen.
‘Ik vind het zo overdreven, pap’, zegt ze. ‘Er gaan elke dag mensen dood. Aan een ziekte, omdat ze niet te eten hebben, in een oorlog.
Voor hen houdt niemand een stille tocht.
Je moet vermoord worden of een ongeluk krijgen. Dan tel je pas mee. Dat is raar.’
Haar tranen vallen op de foto.
‘Jij was zo’n lieve vader’, gaat Roos snotterend verder. ‘En je bent zo naar aan je eind gekomen. Maandenlang doodziek thuis. Wekenlang doodziek in het ziekenhuis. Je kon steeds minder. Op het laatst kon je niet eens meer zelf eten.
Toen moesten we je voeren, as een baby.
Dat was pas erg. Voor jou en voor ons. En niemand, niemand van school deed iets voor je.”

Het verhaal begint met een flashback. Leuke cover waar Roos recht in je ogen aankijkt. In het wit kopt de titel. Het eerste dat mij opvalt aan de cover is de quote:’Niets is als het lijkt….’Dat zette mij eerst wel aan het denken. Ik was erg nieuwsgierig waar dit verhaal over zou gaan. Natuurlijk had ik de achterflap gelezen maar dat was slechts een klein gedeelte van het verhaal. Het echte verhaal moest nog beginnen. De reality-reeks boeken staan bekend om haar eenvoudig taalgebruik en spannende verhalen. Zo was dit boek ook erg spannend en spoorde mij zeker aan om verder te lezen. Helemaal mooi was dat het verhaal wordt afgewisseld met zwart-witte illustraties. Dit maakt het verhaal wel erg spannend. Roos maakt alledaagse dingen mee: onzekerheden, vriend, lage zelfbeeld e.d. Ik heb vaker een Marian Hoefnagel boek gelezen, maar dit boek is een beetje anders dan andere boeken(positieve manier). Ik werd zeker meegezogen vanaf bladzijde een in dit boek. Na twee mini-hoofdstukken is de spanning totaal niet meer te weerstaan. Telkens wilde ik weten wie heeft dit nu toch gedaan. Zal de chauffeur gevonden worden? En de grote vraag is waarom is Johan doodgereden? De grote lettertype in het boek is erg handig, er is zeker ook rekening gehouden met dysclecten. Hoefnagel weet hoe ze verhalen spannend moet maken voor jongeren. Werkelijk ieder boek van haar is perfect. Dat is nu ook een reden om haar toe te voegen aan mijn lijstje van beste auteurs!

Marian Hoefnagel(1950), schrijft boeken voor tieners. De boeken van Marian Hoefnagel behandelen diverse thema’s van verliefdheid tot incest. De boeken van Hoefnagel zijn makkelijk te lezen en daarom heel populair bij leerlingen die niet van lezen houden. Onlangs verscheen haar boek: ‘Zwarte magie’. Binnenkort verschijnt het boek: ‘Vakantie in Samara’. Zij is lerares Nederlands en psycho-linguïst.

Dit boek is verkrijgbaar bij uitgeverij Eenvoudig Communiceren voor €12,50-

http://www.marianhoefnagel.nl